św. Jan Bosko
ŚW. JAN BOSKO (1815-1888)
Św. Jan Bosco urodził się 15 sierpnia 1815 r. w Becchi. Miejscowość jest położona ok. 40 km od Turynu (Italia). Ojciec Janka, Franciszek Bosco, zmarł, kiedy Janek miał zaledwie 2 lata. Matka Małgorzata Occhiena, jako wdowa musiała zająć się utrzymaniem trzech synów: Antoniego z pierwszego małżeństwa i Józefa oraz Jana z małżeństwa drugiego. Kiedy Janek miał 9 lat (1824 r.), Pan Bóg w tajemniczym widzeniu sennym objawił mu jego przyszłą misję. Zaczął ją na swój sposób rozumieć i pełnić. Naśladując wędrownych kuglarzy, zbierał młodych mieszkańców swojego osiedla i zabawiał ich w niedziele i świąteczne popołudnia. Spotkania te przeplatał modlitwą, pobożnym śpiewem i „kazaniem”, które wygłaszał. Po prostu powtarzał kazanie, które tego dnia zasłyszał w Kościele na Mszy Świętej. Pierwszą Komunię Świętą przyjął, kiedy miał 11 lat.
W latach 1831-1835 ukończył szkołę podstawową w Castelnuovo i średnią w Chieri. Szkoły były wówczas prywatne. Janek Bosco nie miał funduszy na opłacenie nauki. Musiał pracować w różnych zawodach, dawać korepetycje, by zdobyć konieczne podręczniki, opłacić nauczycieli, musiał także pamiętać o własnym utrzymaniu. W tym czasie założył wśród kolegów „towarzystwo wesołości”, starając się dla nich o godną rozrywkę i o pogłębienie w nich życia religijnego. Po ukończeniu szkoły średniej Jan Bosco został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego w Turynie. Tutaj pod kierunkiem św. Józefa Cafasso, wykładowcy i spowiednika postępował w doskonałości chrześcijańskiej. 5.06.1841 r. diakon Jan Bosco otrzymał święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Turynu Alojzego Fransoni. Po święceniach kapłańskich dla pogłębienia swojej wiedzy religijnej i życia wewnętrznego wstąpił do Konwiktu Kościelnego.
W tym czasie rozpoczęło się jego wielkie dzieło. 8.12.1841 r. w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP napotkał przypadkowo 15-letniego młodzieńca – sierotę Bartłomieja Garelli. Od tego dnia zaczął gromadzić samotną, opuszczoną materialnie i moralnie młodzież. Był to czas narodzin przemysłu. Powstawały fabryki, w których za lichą opłatą zatrudniano nawet nieletnich, przybywających do miast z przeludnionych i zubożałych miejscowości. Nimi zajął się ks. Bosco. Uczył ich prawd wiary, szukał dla nich pracy u uczciwych ludzi. W niedziele zajmował młodzież rozrywką, dawał okazję do wysłuchania Mszy Świętej, do przyjmowania sakramentów świętych. Ponieważ wielu z nich było bezdomnych, starał się dla nich o dach nad głową. Tak powstały szkoły elementarne, zawodowe, internaty, które szybko rozpowszechniły się w Piemoncie.
Gigantyczne potrzeby przerastały siły i możliwości biednego kapłana. Zdawał sobie sprawę, że sam jeden nie podoła tak licznym obowiązkom. Założył wówczas dwie rodziny zakonne: Pobożne Towarzystwo św. Franciszka Salezego (1859) dla młodzieży męskiej i Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki (1872) dla dziewcząt. Do tych dwóch rodzin zakonnych należała także wielka rzesza Pomocników Salezjańskich i Byłych Wychowanków. Ks. Jan Bosco widział w nich kadry elity katolickiej.
Praca nad opuszczoną młodzieżą nie była jedyną dziedziną zainteresowanie ks. Bosco. Jego styl wychowania dostarczał licznych kapłanów do seminariów duchownych. Rozwinął szeroko działalność misyjną posyłając licznych swoich synów do Ameryki Południowej, a dzisiaj Salezjanie pracują na wszystkich kontynentach świata. W dziedzinie wychowania chrześcijańskiego, św. Jan Bosco wyróżnił się nie tylko jako jeden z największych w dziejach Kościoła pedagogów, ale pozostawił po sobie system wychowawczy pod nazwą „systemu uprzedzającego”, który wprowadził prawdziwy przewrót w dotychczasowym wychowaniu.
Nie mniejsze zasługi położył św. Jan Bosco na polu ascezy katolickiej, którą uwspółcześnił najszerszych i uczynił dostępną dla najszerszych warstw wiernych Kościoła: uświęcenie się przez sumienne wypełnianie obowiązków swojego stanu, doskonalenie się przez uświęconą pracę. Wszystkie zajęcia, prace i obowiązki były aktem czci i miłości Bożej. Najświętsza Maryja Panna – Wspomożyciela Wiernych i św. Józef są dla ks. Bosco wzorem wypełniania woli Bożej i wierności Jezusowi.
Ks. Jan Bosco zdawał sobie także sprawę z wpływu dobrej prasy i wydawnictw na kształtowanie się charakteru chrześcijańskiego. W wolnych chwilach poświęcał swój czas na pisanie i propagowanie dobrej prasy i książek. Od 1861 r. posiadał już własną drukarnię.
Opatrzność ubogaciła ks. Jana Bosco również w dary nadprzyrodzone i charyzmatyczne. Pod koniec życia sława ks. Bosco była bardzo wielka. Pozostał on jednak zawsze skromny i pokorny, przekonany, że jest bardzo lichym narzędziem w ręku Boga.
Ks. Jan Bosco umarł w Turynie 31.01.1888 r. Do chwały ołtarzy został wyniesiony i ogłoszony błogosławionym 2.06.1929 r. Papież Pius XI ogłosił go świętym dnia 1.04.1934 r.
Duchowi synowie św. Jana Bosco, zwani Salezjanami przybyli do Polski w 1892 r.
