SŁOWO NA NIEDZIELĘ

DANA MI JEST WSZELKA WŁADZA W NIEBIE I NA ZIEMI
Władza, o której Jezus mówi w świętej Ewangelii (por. Mt 28,18), dana Mu przez Ojca, to władza miłości. To panowanie prawdy i dobra. To inaczej chwała Boża, która pragnie rozprzestrzeniać się, zagarniając w sieci królestwa Boga ludzkie dusze.
Władza Jezusa nie ma w sobie nic z ducha tego świata. Nie jest dominowaniem nad kimkolwiek, lecz wymianą miłości między Bogiem i człowiekiem. Jezus pragnie, aby w Jego królewskiej władzy udział mieli Jego uczniowie, naśladując Go – żyjąc miłością, gotową poświęcać siebie za bliźnich. Ich to posyła aż na krańce ziemi, aby nauczali o Nim wszystkie narody, udzielając im chrztu.
Władca nieba i ziemi – Jezus Chrystus pragnie pozyskać wszystkich dla swego królestwa. Jest miłującym Władcą, który zabiega o dobro swoich poddanych. Nikogo z tych, których dał Mu Ojciec, nie chce utracić. Każdego pragnie obdarować sobą i uszczęśliwić na wieki. Prawdziwe szczęście człowiek odnajdzie jedynie w Bogu.
Jezus ma władzę wyrywać ludzi z mroku śmierci i obdarowywać ich życiem wiecznym. Ma władzę nad złem, które niewoli człowieka, czyniąc go nieszczęśliwym. Posyła swoich uczniów z Dobrą Nowiną o królestwie, aby przywracali nadzieję, ratowali ginących, przyprowadzali do Niego tych, którzy jeszcze nie poznali Jego Imienia.
Pan nieba i ziemi, chociaż ma całkowitą władzę nad tobą, szanuje twoją wolność. Kołacze do twojego serca, pociąga je na drogę miłowania prawdy… Pragnie, abyś czerpał w obfitości z owoców Jego Paschy, stając się człowiekiem według Bożego zamysłu. Zostałeś przez chrzest włączony w dziedzictwo Boga Wszechmogącego. Zostałeś wszczepiony w Przedwieczną Trójcę. To całe twoje bogactwo… Odkrywając je na nowo, wchodząc w żywą więź z Jezusem, nie zatrzymasz go dla siebie. Będziesz je głosił tym, którzy żyją w niewoli doczesności.
Dziękuj twojemu Panu za to, że czuwa nad tobą. Rozmiłowany w tobie bez granic, pragnie On doprowadzić cię do pełni życia w Nim. Nie podnosi głosu, nie łamie trzciny nadłamanej, ani nie gasi knotka o nikłym płomyku (por. Iz 42,3)… Chociaż jest Królem, którego potęga ma prawo budzić trwogę w stworzeniu, pozostaje pokornym Sługą, gotowym wciąż umywać nogi swoim uczniom, opatrywać ich rany, wreszcie dźwigać ich na swoich ramionach – jak pasterz owce.
Dziękuj Władcy nieba i ziemi, który ani na chwilę nie zapomina o tobie, lecz ma o ciebie staranie. Dziękuj za Jego miłosierdzie nad tobą. Dziękuj za władzę miłości, której jarzmo jest słodkie. Rozraduj się w Nim. Rozraduj się twoją przynależnością do Ojca w niebie! I głoś Jezusa Zmartwychwstałego: życiem zgodnym z Jego nauką, ale i słowami. Dobrej Nowiny nie zachowuje się tylko dla siebie. Bóg pragnie, aby prawda o Nim rozprzestrzeniała się na ziemi także dzięki tobie.
s. Bożena Maria Hanusiak pust.